Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Το χρέος του ποιητή

Σαν πιάνει ο ποιητής την πένα
πρέπει να του 'ρχονται στο νου μάτια κλαμένα ΄
Άνθρωποι που σκοτώνονται απ' τη λύσσα του καιρού
αξίες και ιδανικά σφαγμένα από το χέρι του κακού
Πρέπει να του 'ρχονται στο νου παιδιά χαμένα
που τρεμοσβήνουν σαν τα κλαδιά καμένα ........


Οφείλει να αισθάνεται το χώμα
και να ωθεί το πλήθος στον αγώνα


Οφείλει να μιλάει για αγάπη 
την ώρα που η χαρά πενθ(ά)ει
               ****
Αυτοί που βγαίνουν πρώτοι στον αγώνα
δεν προσδοκάνε δάφνες ούτε και μνήμη αιώνια
(αυτοί λογίζονται ποιητές )              

3 σχόλια:

  1. Διαμαντή μου το έγραψες εσύ; Είναι πολύ όμορφο και σίγουρα δείχνει πολλές δυνατότητες!!! Εάν το καλλιεργήσεις είμαι βέβαιη πως όχι απλώς θα τα καταφέρεις (γιατί ήδη το κάνεις)!!!!
    Υπέροχο το τραγούδι, δεν το είχα ξανακούσει!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να είσαι καλά ..αν και μια δοκιμή ήταν ... δεν θα έλεγα πως με τραβάει .... να ο Σαχτούρης τα είπε όλα .... Η τρίτη ανθολογία του Σπανού είναι όλα τα λεφτά ρίξε μια ματιά σε όλα της τα τραγούδια .... και ακου ιδιαίτερα το πέρασμά σου ....θα με θυμηθείς ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να κάνεις ό,τι σου αρέσει κ σε εκφράζει όταν σε εκφράζει!!! δε βρίσκω δυστυχώς το "¨το πέρασμά σου".... :-(

      Διαγραφή

Σχόλια - Σχολιανά ;)