Αθήνα 15-6-2011, πέρασαν 17 χρόνια από το θάνατο του Μάνου Χατζιδάκι .Και όμως αντί να μας απασχολεί η φυγή του τελευταίου επαναστάτη στο χώρο της ελληνικής κουλτούρας γινόμαστε παθητικοί δέκτες της βίας,των δακρυγόνων, και της απέχθειας που διανέμεται από πόρτα σε πόρτα, εξαιτίας της γιαλατζί αναρχίας που σπιλώνει κάθε μορφή ειρηνικού αγώνα . Κι όμως δεν το παλέψαμε όπως θα έπρεπε ....δεν νικήθηκε το τέρας ...αντίθετα ξύπνησε και μας κατέπνιξε στο αίμα .... Αθήνα 15-6-2011 και ο Χατζιδάκις δεν ήταν δίπλα μας να δώσει το έναυσμα μιας επανάστασης ....γι αυτό ίσως τον ξεχάσαμε ...είχαμε άλλα στο μυαλό μας .... και τώρα η πλατεία μας κάλεσε να ξεφύγουμε από το διαρκές μας βόλεμα ..... μα μήπως αργήσαμε ...δεν ξέρω ... εγώ ξεκίνησα να ακούω 30 νυχτερινά ...μόλις τελειώσουν θα θυμηθώ να επαναστατήσω ...μέχρι τότε θα αφεθώ στο μουσικό ταλέντο του Μάνου ...ίσως με πάρει ο ύπνος ίσως πάλι όχι ...θα δείξει ... Καληνύχτα Μάνο ...αυτή η χώρα πρέπει να αλλάξει ........... Δ.Θ
Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.
Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.
Nίκος Γκάτσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια - Σχολιανά ;)