Νύχτες

Νύχτες

Η νύχτα μου ‘κρυψε το δρόμο

Και  εγώ  πηγαίνω  μοναχός

Γράφοντας μόνο δύο στίχους

Παλεύω να βγω ζωντανός

                      *

Ο κόσμος μάλλον ξέχασε

Και ζει μέσα στην πλάνη

Και ‘γω θαρρώ πως με κοιτά

Με υποκρισία μεγάλη

                     *

Να πάψω να αγωνίζομαι ?

Εμένα δεν μου πάει

Ωστόσο αυτή η άγνοια

Σαν μαχαιριά χτυπάει

                  *

Και η δόλια η καρδούλα μου

Ματώνει και σαπίζει

Και περιμένει η άνοιξη

Τη πλάση να φωτίσει

                  *

Μα η άνοιξη δεν έρχεται

Κι η νύχτα μεγαλώνει

Τελειώνοντας τους στίχους μου

Εμένανε πλακώνει