Στο καφέ της ξεγνοιασιάς Παλιά γεμάτη τσέπη Γραμμένα στα παλιά μας παπούτσια Του κόσμου τα πρέπει τα θέλω τα μη
Σα ναυτικός με λίγο αρτίστα Λιμάνι μου η μοναξιά Αχ έρωτα τα μάγια λύσ' τα Βίρα τις άγκυρες ξανά
Χρόνια κρατάω σφραγιστό ετούτο το μπουκάλι Χρόνια που εσύ δεν έρχεσαι και ούτε σημάδι δίνεις Δεν θα τ' ανοίξω τι ωφελεί χρονιές να τις συγκρίνεις Χρόνια που εσύ δεν έρχεσαι κι ούτε σημάδι δίνεις Είναι χαζό είναι πικρό μονάχος σου να πίνεις
Κάνεις τον αμερικάνο, αμερικάνο ,αμερικάνο Και νομίζεις πως σου πάει Πάντα βγαίνεις από πάνω Και το πλήθος σου χρωστάει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια - Σχολιανά ;)