Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Στίβεν Κινγκ (αφιέρωμα)

Στίβεν Κινγκ  (αφιέρωμα)

Βιογραφικό:  Ο Στίβεν Κινγκ (Stephen King) είναι γεννημένος στις 21 Σεπτεμβρίου του 1947 .Έζησε και μεγάλωσε το Μέιν (πολλές για να μην πω οι περισσότερες ταινίες του εκτυλίσσονται εκεί ) ,είναι  ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ου αιώνα βασισμένος πάντα σε ένα σκοτεινό και μυστηριακό τοπίο που κάνει τα θρίλερ που γράφει κυριολεκτικά να σου κόβουν την ανάσα (παρά ταύτα να πω ότι έχει δώσει βιβλία με μια πολύ ζεστή απόχρωση που στοχεύουν στην αγάπη ,την αφοσίωση και την ηθική βιβλία όπως η τελευταία έξοδος ή ακόμα και η νουβέλα Καρδιές στην Ατλαντίδα ) .Το 1974 δουλεύοντας ακόμα ως καθηγητής αγγλικών σε γυμνάσιο γράφει το Κάρι ,το πρώτο του μυθιστόρημα ,το οποίο πετά στα σκουπίδια θεωρώντας το απαίσιο ..το βιβλίο θα μαζέψει από τα σκουπίδια η γυναίκα του και θα τον πείσει να βρουν εκδότη ..Πράγματι η γυναίκα του είχε δίκαιο ..Από εκεί και πέρα θα καθιερωθεί ως ο  βασιλείας του τρόμου ..τα βιβλία του (πολλά από αυτά best seller) πραγματικά αγγίζουν και τον πιο δύσπιστο αναγνώστη και το όνομα του καθιερώνεται .’Έχει γράψει επίσης με τα ψευδώνυμα Τζον Σουΐθεν (John Swithen) και Ρίτσαρντ Μπάχμαν (Richard Bachman). Έχει εκδώσει περισσότερα από 40 μυθιστορήματα και 200 διηγήματα δίνοντας  μας τα ερεθίσματα για να φτιάξουμε το φανταστικό πλαίσιο των κειμένων του . Έχει επανειλημμένα αποσπάσει το Διεθνές Βραβείο Φαντασίας, τα βραβεία Bram Stoker, O. Henry, Nebula και άλλα πολλά, ενώ τιμήθηκε από την Ένωση Συγγραφέων Τρόμου για το συνολικό του έργο.

Αυτά είναι τα βιβλία που εγώ έχω διαβάσει από τον Στίβεν Κινγκ
1978 The Stand
1983 Christine
1983 Pet Sematary
1987 Misery
1989 Dolan's Cadillac
1999 Hearts in Atlantis

2009 Under The Dome   

 
Έχω ακούσει για τον Stephen King μέχρι ότι αυτός ήταν ο δολοφόνος του Τζων Λένον.
Των ανθρώπων οι γλώσσες δεν έχουν φραγμό.
Εν πάση περιπτώσει, θα αποπειραθώ να κρίνω αυτόν τον μεγάλο της γραφής, εφ’ όσον στα έργα του συγκαταλέγονται δεκάδες μυθιστορήματα εκ των οποίων πολλά έχουν γίνει ταινίες για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, όπως Λάμψη και Μίζερι, και οι υποψήφιες για Όσκαρ Έκρηξη οργής (Κάρι), Στάσου πλάι μου, Ρίτα Χέιγουορθ: η τελευταία έξοδος, και το ανυπέρβλητο Πράσινο Μίλι.
Και να μην ξεχάσω τα βιβλία του Κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Επιλογή και Bell

Όπως λέει και ο ίδιος ....

4 Κανόνες Επιτυχίας είναι:

1) Ποτέ μη δανείζεσαι περισσότερα από τον δείκτη νοημοσύνης σου πολλαπλασιασμένο επί εκατό.

2) Ποτέ μην δανείζεσαι από κάποιον που σε προσφωνεί με το μικρό σου όνομα από την πρώτη σας συνάντηση.

3) Ποτέ μην πίνεις αλκοόλ όσο ο ήλιος είναι ακόμα ψηλά.

4) Ποτέ μην συνεταιρίζεσαι κάποιον που δε θα ήθελες και να τον αγκαλιάσεις γυμνό πάνω σ'ένα στρώμα νερού. 

8 σχόλια:

  1. Ευχαριστούμε πολύ Δον Κιχώτη!!!
    Πάρα πολύ όμορφη ταινία και το "Πράσινο Μίλι"!! Από τις πολύ αγαπημένες και διδακτικές ταινίες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ελπιδα εκτός του Πράσινου μίλι κορυφαία ταινί είναι και η τελευταία έξοδος -Ρίτα Χέιγορθ με τον Tim Robins και τον Morgan Freeman

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα την δω το συντομότερο δυνατό και θα σου πω εντυπώσεις!! Έχω ακούσει να μιλάν πολλοί για τη συγκεκριμένη ταινία. Αν καταφέρω θα τη δω απόψε! Δέσμευση!

      Διαγραφή
  3. Απαντήσεις
    1. Ειλικρινά, δεν υπάρχουν λόγια ικανά για να εκφράσουν για ακόμη μια φορά το τεράστιο ευχαριστώ που σου οφείλω! Δεν σου κρύβω πως συγκινήθηκα πάρα πολύ... Είναι υπέροχη ταινία! Στο πρώτο μισό μέρος της προκάλεσε τον αποτροπιασμό μου για την παραβίαση δύο πολύ βασικών για εμένα δικαιωμάτων, του δικαιώματος της αξιοπρέπειας και της ύπαρξης!! Όλοι λίγο πολύ ξέρουμε για όμοια περιστατικά (στις φυλακές και όχι μόνο), αλλά η δική μου ιδιοσυγκρασία δεν μπορεί να τα ανεχτεί και να συμβιβαστεί στο ελάχιστο... Με πνίγει να βλέπω τους ανθρώπους να υποφέρουν, πόσο μάλλον όταν υποφέρουν εξαιτίας συμφερόντων άλλων. Για μένα η ύπαρξη είναι πιο σημαντική από οτιδήποτε!! Δεν αντέχω την ιδέα της θυσίας ανθρώπων, ούτε των ονείρων τους! Ποιος είναι ικανός να κρίνει τι είναι σωστό και τι λάθος; Ποιος είναι ικανός αφού κρίνει να καταδικάσει...; Και δεν εννοώ τόσο την ιδέα των φυλακών κλπ., όσο την καταδίκη και τον εσωτερικό πόνο που προκαλούν νοοτροπίες απάνθρωπες και κτηνώδεις! Το δεύτερο μισό της ταινίας, δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω καν...το αγάπησα! Έβαλα τα κλάματα βέβαια, αλλά δεν είναι και η πρώτη φορά! :-)
      Πιο πολύ από όλα όμως αγάπησα 2 πράγματα!! Τη φιλία που είχαν αναπτύξει μεταξύ τους και φυσικά των ηρωισμό και τον ανθρωπισμό του πρωταγωνιστή!! Δε δείλιασε, δεν στράφηκε εχθρικά απέναντι στους άλλους παρ' όλου που καταδικάστηκε άδικα, αλλά αντιθέτως έδωσε τον εαυτό του και την αγάπη του στους γύρω του! Υπέροχο!!! Πολύ γλυκιά φιγούρα και η παρουσία του βιβλιοθηκάριου...Για αυτόν επίτρεψέ μου να μην πω τίποτα...Δε χρειάζεται! Σε ευχαριστώ!!

      Διαγραφή
  4. Ελπίδα χαίρομαι πάρα πολύ που σου άρεσε η ταινία .. Εμένα είναι η αγαπημένη μου ..όσες φορές και να τη δω πάντα καταλήγω με τα ίδια συναισθήματα .. και να σκεφτείς ότι o ΆΝΤΥ δηλαδή ο Tim Robins μετά από αυτή την ταινία δυστυχώς ,δεν του δόθηκε η ευκαιρία να παίξει σε κάτι αξιόλογο αν και είναι τρομερός ... εγώ είχα την ιδιομορφία να δω πρώτα την ταινία και μόλις πέρσι να διαβάσω το βιβλίο (σου παραθέτω και το εξώφυλλο scannaρισμένο ,αν τυχόν ενδιαφέρεσαι ) είμαι λάτρης του Στίβεν Κινγκ ...όμως να σου πω ότι αυτή η ταινία και κατ 'επέκταση το βιβλίο ήταν μια διαφορετική σκοπιά σε όσα νομίζει κανείς για τον συγγραφέα ... έχει ταυτιστεί με το θρίλερ περισσότερο και γενικότερα οι ταινίες του έχουν κάτι το εξωπραγματικό ... και όμως αυτός ο άνθρωπος δείχνει πολύ έμπρακτα το ταλέντο του σε όσους δυσπιστούν απέναντί του και μας χάρισε αυτή την ταινία .... Πραγματικά είχα ανατριχιάσει στο τέλος της ταινίας ...βλέπεις η κάθαρση γίνεται σε τέτοιο βαθμό που δεν το χωράει ο νους σου όταν ξεκινάς να δεις την ταινία .... Και το κυριότερο ένα τεράστιο ηθικό δίδαγμα …..φιλία .. (ότι και να πω θα είναι μεροληπτικό γι αυτό σταματώ εδώ ...δες ξανά στην αναφορά σου παραθέτω το εξώφυλλο )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νόμιζα πως τόσο αργά δεν κοιμάμαι μόνο εγώ και τα ξωτικά!!!
      (κάνουμε παρέα καμιά φορά) :-)
      Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!! Τ συντομότερο δυνατό θα αναζητήσω και το βιβλίο! Δικαίως είναι η αγαπημένη σου ταινία! Όσο για την κάθαρση που παρέχει το τέλος, έχεις δίκιο να λες πως είναι βαθιά και ευχάριστα απρόβλεπτη εξαιτίας του μεγέθους της, ωστόσο δε σου κρύβω πως για μένα ήταν λυτρωτική! Μετά από τόση συναισθηματική φόρτιση δε θα άντεχα κάτι λιγότερο! Και ναι, η ελπίδα είναι σημαντική όπως είπε ο Άντυ, γι' αυτό πάντα να προσπαθείς και να χαμογελάς! Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή

Σχόλια - Σχολιανά ;)