Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Ξέρετε να αγαπάτε ?

Ξέρετε να αγαπάτε ?

<<Πόνα τους πριν σε πονέσουν ….μην τους αγαπήσεις πριν σε αγαπήσουν  >>Γράφω πάει να πει σκέφτομαι όταν όμως διαβάζεις το παραπάνω θα πρέπει να γεννάται μέσα σου το ερώτημα (Αυτός ο άνθρωπος τι σκεφτόταν όταν έγραφε ?) Η αλήθεια είναι ότι ζούμε σε μια εποχή μετριότητας , σε μια εποχή όπου η έκφραση συναισθημάτων θεωρείται αδυναμία ….και ο αδύναμος δεν έχει θέση στην κοινωνία γιατί πολύ απλά θα συντριβεί … Και ο ρομαντισμός ? Που πήγε ο ρομαντισμός ? Θαρρείς πως όλοι μας λίγο πολύ χαθήκαμε στη βαρβαρότητα …Θα μου πεις είναι επιταγή των καιρών …αλλά τελικά μήπως και εμείς επιδείξαμε υπερβάλλοντα ζήλο ? Ζω πάει να πει δημιουργώ ,πάει να πει γνωρίζω πρώτα τον εαυτό μου και μετά όσους απαρτίζουν τη ζωή μου σε τελική ανάλυση σημαίνει αγαπώ …. Μα ποιος με πόνο θα μιλήσει για αυτό το τελευταίο ? θα μου πείτε μα για πια αγάπη μιλάμε ? Όπου και να γυρίσεις συναντάς αδιαφορία … και τι μένει για σένα που και προσπάθησες να αγαπήσεις και που το έβαλες σκοπό της ζωής σου να αγαπηθείς …?Μονάχα πόνος και μια αίσθηση ότι έδωσες πολλά ενώ δεν πήρες τίποτα πίσω …. Αυτό λέτε να με παρακίνησε να γράψω ???? «ΜΠΑ ΧΑΖΟΜΑΡΕΣ» Εμένα δεν  με πτοεί τίποτα …Ξέρω πολλά αλλά γιατί να αναλωθώ γράφοντας προσωπικά βιώματα …Θα το παίξω βουβό πρόσωπο σε τραγωδία και θα περιμένω από τους άλλους να βγάλουν το φίδι από  την τρύπα …Αστείο μου φαίνεται ΄ …γράφω όχι για να εκφράσω κάτι που με απασχολεί αλλά για να βοηθήσω αυτόν που βρίσκεται σε αυτή τη δεινή θέση ….Τι αλτρουιστής που είμαι …δεν βρίσκετε  ….(ΣΚΕΤΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ) ……. Ένα πράγμα ξέρω δεν θα ήθελα να είμαι από αυτούς που πονάνε τους άλλους άλλωστε από τη φύση μου ποτέ δεν πίστεψα στα αντίποινα (ίσως για λίγα λεπτά αλλά μέχρις εκεί)…. Ο προβληματισμός μου όμως είναι έντονος ….γιατί να μην αγαπήσεις πριν σε αγαπήσουν ?Οκ ….μπορεί κάποια άτομα  να μην άξιζαν ούτε ένα μέρος από αυτά που τους έδωσες …μπορεί να τα θεώρησαν αδυναμία ..(Είπαμε οι εποχές είναι δύσκολες οπότε εν μέρει δικαιολογούνται ). Αυτό  ωστόσο δεν θα πρέπει ούτε για ένα λεπτό να σε κάνει να πιστέψεις πως πρέπει να αλλάξεις ……Έκανες λάθος σε ένα πρόσωπο και αυτό με τη σειρά του σε πλήγωσε …Στο κάτω κάτω αυτό θα χάσει …. Εσύ όμως να ξέρεις ένα πράγμα κάποια στιγμή θα αγαπηθείς γιατί πολύ απλά κάποιος άνθρωπος θα δει βαθιά μέσα σου και θα θαμπωθεί από αυτό που εκπέμπεις …Μην απελπίζεσαι ..κενούς ανθρώπους θα συναντήσεις πολλούς στο δρόμο σου ..Προσπέρασέ τους αλλά πρόσεξε ..μη τους πονέσεις ..Αδιαφόρησε με αγάπη και θα είναι αυτός  ο πόνος τόσο γλυκός ‘…..Ίσως τότε καταλάβουν τι έχασαν ..ίσως πάλι και όχι …Και αυτό δε το λέω εγώ απλώς παραφράζω τα λόγια του Τζον Ντράιντεν …αυτός σίγουρα κάτι παραπάνω ξέρει …….. Τι παράδοξο ξεκίνησα να γράφω αποστασιοποιημένα και καταλήγω να ταυτιστώ ….ΌΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΩ …..Θα κλείσω εδώ’Μια συμβουλή όμως μη χάνετε την αγάπη που κρύβετε μέσα σας για κανέναν ..να προσπαθήσετε να τη βγάλετε προς τα έξω Αν την αξίζει αυτός στον οποίο απευθύνεστε θα την εισπράξει ..αν όχι συνεχίστε να χαμογελάτε ..ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ …..Γιατί είμαι σίγουρος ότι κάποιος άνθρωπος κάποια στιγμή θα το εισπράξει και τότε θα με θυμηθείτε ……..ΑΞΙΖΕΙ Η ΥΠΟΜΟΝΗ….ΑΞΙΖΕΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ…ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΞΙΖΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΞΕΡΕΤΕ ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ………
                                                 ( Η δική μου κατάθεση στην αρχική άποψη)
                                                                                                         Δ.Θ


9 σχόλια:

  1. Αγαπητέ μου μπλόγκερ, είναι απίστευτο το πόσο ταιριάζουν οι προβληματισμοί και οι ανησυχίες μας! Κι ελπίζω πως υπάρχουν κι άλλοι με τις ίδιες απόψεις. Είναι αλήθεια πως βρισκόμαστε σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από σκέτη αδιαφορία. Επίσης τίποτα δεν είναι όπως παλιά, τότε που κατοικούσαν ακόμα αγνά κι αθώα συναισθήματα στις ψυχές των ανθρώπων. Η αγάπη είναι το πιο όμορφο κεφάλαιο στη ζωή του ανθρώπου, σου μαθαίνει να μοιράζεσαι. Είναι όμως κι από τα πιο οδυνηρά...μπορεί να σε πονέσει ακόμα και να σε "σκοτώσει"! Παρ'όλα αυτά θα μείνω στην προτροπή σου και θα την υποστηρίξω: "ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ" γιατί πραγματικά αξίζει τον κόπο όοοσο κι αν χρειαστεί να περιμένεις.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Sentman9 :
    Το είπα πολλές φορές και το πιστεύω ...οι εποχές είναι δύσκολες ... όμως νομίζω πως το να χάσουμε την αισιοδοξία θα είναι ολέθριο ... ίσως είναι η φύση των ανθρώπων τέτοια ... δεν ξέρω ....για το μόνο που είμαι σίγουρος είναι αυτό που επισημαίνεις .... Δεν πρέπει να χάσουμε το χαμόγελο μας .... αν χαθεί τότε είμαστε καταδικασμένοι ..... σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου να σαι καλά ... Παρακολουθώ καιεγώ το ιστολόγιο σου και το βρίσκω μοναδικό ... :-)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ με κάθε λέξη που έγραψες!! Σίγουρα είναι δύσκολο αν αγαπήσεις και τελικά δεν το εκτιμήσει κανείς αλλά δεν αγαπάμε για να αγαπηθούμε. Τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να το σκεφτόμαστε έτσι. Πολλοί έχουν πληγωθεί έτσι. Αλλά αυτοί που συνεχίζουν να αγαπούν τελικά είναι αυτοί που αξίζουν!

    "ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ" πολύ σωστό! και είμαι σίγουρη ότι κάποιος που αληθινά αγαπά θα δικαιωθεί. Θα αγαπηθεί αληθινά.

    Πολύ όμορφη ανάρτηση και αληθινή. Μπράβο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Sleepless :
    'Ετσι είναι ...δεν αγαπάμε για να αγπηθούμε ....αγαπάμε γιατί το νιώθουμε ... θα ήμουν πολύ εγωιστής αν πίστευα το αντίθετο ... όμως ξέρω ότι η αγάπη δεν χάνεται ... διαθλάται και πηγαίνει σε αυτόν που την αξίζει ...έτσι θέλω να πιστεύω .. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια ...με έχει γοητεύσει και το ιστολόγιο σου πάρα πολύ ..να είσαι καλά και να γράφεις ....εγώ είμαι ενθουσιασμένος με τον τρόπο γραφής σου .. :)....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. " η αγάπη δεν χάνεται ... διαθλάται και πηγαίνει σε αυτόν που την αξίζει "

    Πολύ όμορφο αυτό που είπες!! Θα το κρατήσω! Όπως και πολλά απ'όσα έγραψες!

    Εγώ σε ευχαριστώ για όλα τα καλά σου λόγια!! Να σαι και συ καλά για να γράφεις αλήθειες και πράγματα που ο άνθρωπος έχει ξεχάσει! Πραγματικά δεν πιστεύω ότι κάποιος μπορεί να ενθουσιαστεί με τον τρόπο που γράφω. Σε ευχαριστώ πάντως για άλλη μια φορά. Με έκανες να χαμογελάσω... :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Επίσης! Καλό βράδυ και πάντα να σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "Πόνα τους πριν σε πονέσουν...μην τους αγαπήσεις πριν σε αγαπήσουν". Μάλλον εκείνος που είπε την εν λόγω φράση πόνεσε πολύ στη ζωή του...Πόνεσε τόσο που από άμυνα και μόνο κατέληξε να έχει κλείσει τον εαυτό του στο τεράστιο φρούριο της αποξένωσης και την σκληρότητας και άφησε απ' έξω την λάμψη της υπερούσιας Αγάπης. Είναι θλιβερό, όμως ποιος μπορεί να κρίνει τον πόνο τον ανθρώπων; Ωστόσο, είναι όμορφο που το ανέφερες για να συνειδητοποιήσουμε τους κινδύνους των φόβων μας.
    Σε δύο μόνο θέματα επίτρεψέ μου να διαφωνήσω...1ον)Όταν έχεις αγαπήσει πραγματικά και με όλη τη δύναμη της ψυχής σου τότε συνειδητοποιείς πως δεν έχεις δώσει ΤΙΠΟΤΑ!!! Τίποτε δεν είναι αρκετό, τίποτε δεν είναι ικανό για να εκφράσει τη δύναμη της αγάπης σου, γιατί εκείνος,-η είναι πάνω από κάθετι που θα μπορούσες εσύ να προσφέρεις! Ακόμη και αν η αγάπη σου δε βρήκε ποτέ ανταπόκριση, εκείνο που αγάπησες πάνω σε αυτόν τον ένα άνθρωπο, σου πρόσφερε το μεγαλύτερο δώρο! Το δώρο των αισθημάτων!
    Τι πιο σπουδαίο από αυτό; Ποια έννοια μας κάνει πιο σίγουρους για την ίδια τη ζωή;Τουλάχιστον, έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ...
    2ον) Πιστεύω πως δεν γίνεται να "προσπερνάς αδιαφορώντας με αγάπη". Συγχώρα με αλλά κατά τη γνώμη μου έβαλες δυο λέξεις άκρως αντιφατικές δίπλα δίπλα. Όταν αγαπάς δε γίνεται να αδιαφορείς. Απλά, δέχεσαι τον άλλον όπως είναι. Τον αγαπάς γι' αυτά που είναι, απλώς όπως είναι εύλογο δεν μπορεί να συμφωνείς στα πάντα με τους πάντες. Πιστεύω πως αυτό μάλλον εννοείς.
    Όσο για τη φράση σου " η αγάπη δεν χάνεται ... διαθλάται και πηγαίνει σε αυτόν που την αξίζει ", είναι ειλικρινά υπέροχη αλλά μου φαίνεται υπέρ-αισιόδοξη, σύμφωνα με ό,τι βλέπω γύρω μου!
    Πόσους ευαίσθητους και ρομαντικούς ανθρώπους ξέρετε που να έχουν βρει αυτό που άξιζε το αίσθημα που άνθιζε μέσα τους;
    Δεν ξέρω κάποιον....Δυστυχώς, δεν ξέρω... Παρά μόνο γλυκά συνηθισμένα ζευγάρια...Αυτό όμως το "ανώτερο", δεν το έχω συναντήσει ποτέ, παρά μόνο σε ταινίες ή σε ζωές ανθρώπων με άδοξο τέλος! Κάνω λάθος; Δεν ξέρω;
    Φλυάρησα πολύ....
    Σε ευχαριστώ από την καρδιά μου πάντως που μοιράστηκες τους προβληματισμούς σου μαζί μας! Είναι σπουδαίο να βλέπεις πως γύρω υπάρχουν ακόμη Άνθρωποι! Πως δε μαράθηκαν τα αισθήματα μέσα στην ανουσιότητα της καθημερινότητας μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρεται! Εγώ σε ευχαριστώ για τον κόπο σου να μου απαντήσεις!
      Νομίζω πως είσαι πολύ καλός μαζί μου!
      Μοιράστηκα μαζί σου τις σκέψεις μου γιατί έχω ένα κρυφό φόβο...Νομίζω πως πολλές φορές "κινδυνεύουμε" από λάθος χειρισμό του πόνου μας! Κ αυτός ο κίνδυνος δεν είναι ο ίδιος ο πόνος μα κάτι ακόμη πιο σκληρό...Το να χάσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, τη γλυκύτητά του, την ευαισθησία του! Σε παρακαλώ κάνε μου τη χάρη να προσπαθείς πάντα ώστε να μην επιτρέψεις να σου συμβεί αυτό! Θα είναι τόσο κρίμα! Αυτός είναι ο δικός μου φόβος, μήπως όταν περάσουν τα χρόνια φθάσω στο σημείο να μη με αναγνωρίζω. Θα είναι θαρρώ η μεγαλύτερη αποτυχία μου να μείνω άνθρωπος κενός, γυμνός δίχως αισθήματα!
      Δε χρειάζεται δύναμη κανείς για να γίνει σκληρός...Το αντίθετο μάλιστα. Θέλει πολύ θάρρος το να είσαι ευαίσθητος και καλός! Οπότε μπορείς να είσαι περήφανος για τον εαυτό σου!
      Και πάλι ευχαριστώ για τα τόσο γλυκά σου λόγια! Δε θέλω σε καμία περίπτωση να τα λάβεις αυτά σα νουθεσίες...Είμαι σίγουρη πως είμαι η τελευταία που μπορεί να το δώσει συμβουλές και πως εσύ δεν τις χρειάζεσαι! Σα φίλη μονάχα σου μιλώ!
      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή

Σχόλια - Σχολιανά ;)