Γιατί βρε άνθρωπε κουτέ
Δεν φιλοσόφησες ποτέ
Στη σύντομη ζωή σου
Παρά κλαις και μαραζώνεις
Και το κέφι σου χαλάς
Κει που πήγαν τόσοι άλλοι
Οι μικροί και οι μεγάλοι
Κάποτε κι εσύ θα πας
Γιατί βρε άνθρωπε κουτέ
Να τη θολώνεις την ζωή
Με το πικρό σου κλάμα
Κάποιο τραίνο θα περάσει
Στη ζωή μας βιαστικό
Τη βαλίτσα μας στο χέρι
Κι ο Θεός μονάχα ξέρει
Πού θα κάνουμε σταθμό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια - Σχολιανά ;)