Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

9 Μαΐου 2012 τρία χρόνια χωρίς τον Ευγένιο Σπαθάρη


9 Μαΐου 2012 τρία χρόνια χωρίς τον Ευγένιο Σπαθάρη 

Και τί δεν κάναμε για να βγάλουμε από πάνω μας τον Καραγκιόζη (ως λαϊκή φιγούρα )  ...φτάσαμε πλέον να ζούμε την απόλυτη Ευρωπαϊκή κατρακύλα που οφείλεται στην μεγαλομανία μας .... δυστυχώς η εποχή όπου ο Καραγκιόζης ήταν σύμβολο έφυγε ανεπιστρεπτί και δεν νομίζω πως υπάρχει περίπτωση να ξανά βρούμε την αθωότητα της εποχής ....  Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στον Ευγένιο Σπαθάρη έναν από τους τελευταίους γνήσιους ανθρώπους του τόπου .... 
Κείνο που με τρώει, κείνο που με σώζει
είναι π' ονειρεύομαι σαν τον καραγκιόζη
Φίλους και εχθρούς στις φριχτές μου πλάτες
όμορφα να σήκωνα, σαν να 'ταν επιβάτες

3 σχόλια:

  1. Γεια σου Πλανόδιε παρατηρητή! Πολύ όμορφο αφιέρωμα!!! Ευχαριστούμε!
    Όντως άλλες εποχές, άλλες προσδοκίες, άλλη ζωή... Με ένα τέλος όμως φτάνουμε πάλι μια αρχή που τείνει θαρρώ να μοιάσει με αλλοτινές εποχές...
    Όσο για την αθωότητα, πιστεύω πως υπάρχει ακόμη. Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν άνθρωποι με αθώα βλέμματα, σκέψεις και καρδιά, όπως και πάντα υπήρχε και μάλλον θα υπάρχει η ιδιοτέλεια.
    Δεν ξέρω τι σε έχει κάνει να αμφισβητείς την ύπαρξή της στις μέρες μας, όμως θα σε παρακαλέσω να προσπαθείς να τη διατηρείς μέσα σου. Όλα στη ζωή μια προσπάθεια είναι, τίποτε δε χαρίζεται από μόνο του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπορεί να υπάρχει μεμονωμένα ..όμως ως γενικό αίσθημα έχει χαθεί ...δυστυχώς .. Συμφωνώ απόλυτα με τα υπόλοιπα που είπες...¨-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. :-) Ελπίζω ως Ελπίδα να βρίσκεις στο δρόμο σου άτομα που θα σε γεμίζουν με την αίγλη της αθωότητας και της αυθεντικότητας! Να είσαι καλά!

      Διαγραφή

Σχόλια - Σχολιανά ;)